before...after ile benim çocukluğuma iniyorum..

 

 Utanmasam oynarım bunlarla...bir tarafım hep çocukluğumda takılı kalmış benim niye bilmiyorum aslında biliyorum...küçükken pazara giderdik annemle benim gözüme kestirdiğim bir oyuncakçı vardı pazarda o zamanın parasıyla 1 lira olan barbie nin kırmızı koltuklu oturma odası takımını çok isterdim...ben böyle gittim geldim bi 6 ay kadar...sürekli her seferinde onu isterdim annemden annemde paramız yok kızım sonra baban gelince alırız olurmu derdi sürekli babamda o zamanlar seyire bi giderdi 6 ay gelmezdi...içime oturmuş o koltuk takımı...bi gün doğum günümmüydü neydi tam hatırlamıyorum alıp gelmiş annem...işte 1 e falan gidiyordum...yemin ederim oynamaya kıyamadım o takımı kurardım güzel bi köşeye geçip karşısına izlerdim...yani 22 yaşındayım şuan hala gardolabımın üstünde kurulu yattığımda görebiliyorum...kimseyede vermiyorum...teyzem halam geldiklerinde bunu kuzenine ver mia napcaksın artık diyorlar ama olmaz diyorum...barbie bebeğimde orda oturuyor...hiç oynayamadım kıyamadım...evim olsun vitrinimde saklıcam yemin ederim....

o yüzden şimdilerde pazarda oyuncak için ağlayan çocuk görünce çok üzülüyorum yaa...bide çok kızıyorum...eğer bişey almıcaksanız çocuğunuzu pazara çıkarmayın...hadi çıkardınız sebze bölümünden öteye götürmeyin yazık günah yani...yada illaki 1 lira ayırın ona bişey alın...alamıyorsanız da götürmeyin....zaten o elinden tutmuş çocuğun kolu kopacak zıplaya zıplaya yürüyor annesinin arkasından...annesi öyle bi çekiyor ki kolunu önündeki yiyeceklere bakarken çocuğun bi ayağı yere deymiyor kolu 2 metre yukarda...sümükler akmış bi yandan diliyle yalıyor burnunu falan...nolur böyle yapmayın...hele böyle bakıcaksan çocuk yapma teyze!!! walla billa gebertesim geliyor orda o kadını yemin ederim ....o yüzden pazara çıkmıyorum ben...neyse çok uzattım...öpüyorum sizi minikler:***



Share |